تای چی چیست و برای چی خوبه؟

تای چی چوان که به عنوان “tie-chee-chwan” تلفظ می‌شود، هنر رزمی سنتی چینی با سال‌ها قدمت است که به دلیل ترکیب منحصر به فرد خود از تکنیک‌های دفاع شخصی، مزایای سلامتی و جنبه‌های مراقبه، محبوبیت جهانی را به دست آورده است.

تای چی چوان که ریشه در فلسفه تائوئیستی و اصول چین باستان دارد، از خاستگاه خود به عنوان یک سیستم رزمی فراتر می‌رود تا به تمرینی جامع برای افزایش آمادگی جسمانی، وضوح ذهنی و رشد معنوی تبدیل شود.

در حقیقت می‌توان گفت Tai chi یکی از معروف ترین سبک‌های کُنگ فوی چینی یا همان ووشو است. تای چی یکی از معروف ترین سبک های نرم و درونی ووشو است که کاربرد رزمی آن با بکار گیری انرژی درونی چی همراه است. مجموعه‌ای از حرکات آهسته و روان را در بر می‌گیرد که در صورت تمرین با تمرکز حواس، یک تعامل هماهنگ بین ذهن، بدن و روح تمرین کننده ایجاد می‌کند.

با گذشت سال‌های متمادی، تای چی چوان تکامل یافته و به سبک‌های مختلفی منشعب شده است، که هر کدام بر جنبه‌های مختلف تمرین، از تکنیک‌های رزمی شدید گرفته تا تمرین‌های مراقبه ملایم، تأکید دارند. صرف نظر از سبک، تای چی چوان راهی برای تعادل، هماهنگی و سلامتی ارائه می‌دهد و آن را به هنری جذاب و سودمند برای افراد در هر سن و پیشینه‌ای تبدیل می‌کند.

در این مطلب، با هدف ارائه درک جامعی از این هنر رزمی باستانی چینی و تمرین جامع، عمیقاً به دنیای تای چی چوان خواهیم پرداخت. اکتشاف ما جنبه های کلیدی زیر را پوشش خواهد داد:

تاریخچه و خاستگاه تای چی

ریشه Tai chi به روستای چن، واقع در استان هنان، چین، در اوایل قرن هفدهم بر می‌گردد. در این جامعه کوچک روستایی بود که پایه و اساس این هنر رزمی منحصر به فرد و تمرین کل نگر توسط رزمی کار افسانه‌ای، چن وانگتینگ، گذاشته شد.

همانطور که گفتم تای چی چوان یکی از سبک‌های رزمی هنر اصیل ووشو است که همان رویکرد انسان گرایانه و صلح طلب ووشو را دارد. مضاف بر اینکه در میان سبک‌های مختلف ووشو، تای چی درونی تر است. در تای چی نیز مانند دیگر سبک‌های رزمی که فدراسیون و تشکیلات متحد جهانی دارند، مبارزه‌ها در نهایت اخلاق و چار چوب‌های کلاسیک انجام می‌شوند و هیچ گاه برای مهارت در مبارزه‌ی خیابانی هدف گذاری نشده‌اند.

دستیابی به مهارت رزمی در تای چی مانند افزایش خلوص یک فلز و نورد آن است که سال‌ها تمرکز و ممارست می‌طلبد. وقتی استادی به آن سطح رسید، معمولاً آن را خرج یک مبارزه سطح پایین نمی‌کند و در مسیر استفاده عمیق‌تر از انرژیِ پالایش یافته، انرژی را به مهار خود درمی آورد.

مبارزات واقعی Tai chi ترکیبی از بخش‌های مختلف رزمی تای چی است و بسیار خطرناک است که در جوامع امروزی چندان کاربرد ندارد. امروزه علاقه مندان در هنرهای رزمی بیشتر به جستجوی جنبه هنری و تندرستی آن هستند.

چن وانگتینگ و تولد تای چی چوان

چن وانگتینگ Chen Wangting یک رزمی کار برجسته اهل روستای چن در استان هنان، چین، به عنوان بنیانگذار رویایی تای چی چوان مورد احترام است. چن وانگتینگ که در سال ۱۵۸۰ در زمان سلسله مینگ متولد شد، وی متعلق به خانواده چن بود که به دلیل مهارت رزمی و تخصص خود در هنرهای رزمی سنتی چینی مشهور بودند.

در طول زندگی چن وانگتینگ، چین با دوره‌هایی از تحولات سیاسی و بی‌ثباتی اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کرد. انتقال از سلسله مینگ به سلسله چینگ تغییرات و چالش‌های مهمی را برای منطقه به همراه داشت. روستای چن با تهدیدهای دائمی از سوی راهزنان و نیروهای خارجی مواجه بود که نیاز به اقدامات مؤثر دفاع شخصی را برانگیخت. چن وانگتینگ به دنبال توسعه یک سیستم رزمی موثر بود که نه تنها بتواند از روستا دفاع کند بلکه به سلامت و رفاه کلی ساکنان آن نیز کمک کند.

تکامل تای چی چوان به سبک چن

چن وانگتینگ با تکیه بر دانش گسترده میراث رزمی خانواده‌اش و آمیختن آن با بینش‌های سیستم‌های رزمی باستانی چین، فلسفه تائوئیست و تمرین‌های انرژی درونی، چیزی را توسعه داد که امروزه به نام تای چی چوان شناخته می‌شود و اصلی ترین و قدیمی ترین سبک تای چی است.

این هنر در ابتدا بر تکنیک‌های رزمی عملی تأکید داشت که با ترکیبی از حرکات آهسته و انفجاری مشخص می‌شد و تکنیک‌های نرم و سخت را با هم ترکیب می‌کرد.

با گذشت زمان، نسل‌های بعدی خانواده چن به اصلاح و توسعه تای چی چوان ادامه دادند و آن را به یک سیستم جامع تبدیل کردند که شامل فرم‌ها، تکنیک‌های دفاع شخصی و تمرکز عمیق‌تر بر پرورش درونی و جریان انرژی بود. تای چی چوان به سبک چن تبدیل به یک راز خانوادگی شد که از یک نسل به نسل دیگر در حال انتقال بود.

ظهور سایر سبک های تای چی چوان

در حالی که Tai chi به سبک چن برای چندین نسل در خانواده چن محصور بود، در نهایت شروع به گسترش و فراتر رفتن از مرزهای روستا کرد. در قرن ۱۹ و ۲۰ تای چی چوان در میان جمعیت گسترده‌تر چین محبوبیت پیدا کرد و در نهایت مورد توجه و محبوبیت مخاطبان بین‌المللی رسید.

همانطور که Tai chi به رسمیت شناخته شد، تمرین‌کنندگان از پیشینه‌ها و مناطق مختلف این هنر را اقتباس و اصلاح کردند که منجر به ایجاد سبک‌های مختلفی مانند سبک‌های یانگ، وو، وو/هائو و سان شد. هر سبک اصول اصلی خاصی از تای چی چوان را حفظ می‌کرد و در عین حال ویژگی های متمایز و تنوع در فرم‌ها و تکنیک‌ها را در خود داشت.

با وجود تکامل و تنوع این روش، روستای چن ریشه‌های سنتی خود را حفظ کرده است و همچنان چراغ راه کسانی است که به دنبال مطالعه تای چی چوان اصیل به سبک چن هستند. این دهکده یک مکان زیارتی برای علاقه مندان به تای چی و رزمی کاران از سرتاسر جهان است که برای تجربه ذات اصلی تای چی چوان به آنجا سفر می‌کنند.

اصول و فلسفه تای چی

تای چی چوان، که عمیقاً در فلسفه چینی ریشه دارد، چندین مفهوم کلیدی را در بر می‌گیرد که زیربنای اصول و جنبش‌های آن است. درک این مبانی فلسفی برای شاغلین ضروری است تا جوهر ارتباط ذهن و بدن و روح هنر را درک کنند. بیایید مفاهیم کلیدی را بررسی کنیم:

نظریه یین و یانگ

یین – یانگ یک مفهوم اساسی در فلسفه چینی است که نشان دهنده ماهیت دوگانه وجود است. این نماد با نماد آشنای تای چی، دایره‌ای شامل دو نیمه به هم پیوسته اشکی شکل، یکی سیاه (یین) و دیگری سفید (یانگ) است.

یین: با ویژگی‌هایی مانند تاریکی، انفعال، پذیرایی، و زناگیه مرتبط است.

یانگ: با ویژگی‌هایی مانند نور، فعالیت، ابراز وجود و مردانگی مرتبط است.

نماد تای چی ارتباط و وابستگی متقابل یین و یانگ را نشان می‌دهد. در هر نیمه، یک نقطه کوچک از رنگ مخالف وجود دارد که نشان دهنده بذر یک جنبه در دیگری است. این نشان دهنده این ایده است که یین و یانگ هرگز کاملاً از هم جدا نیستند، بلکه در یک حالت تعادل پویا و دگرگونی هستند. در تای چی چوان، تمرین‌کنندگان به دنبال تجسم تعادل هماهنگ یین و یانگ از طریق حرکات خود هستند و تشخیص می‌دهند که هر عملی واکنشی برابر و متضاد دارد. با درک این اصل، تمرین‌کنندگان تای چی چوان یاد می‌گیرند که نیرو را مهار و هدایت کنند و به طور مؤثر حداقل تلاش را برای متعادل کردن اقدامات حریف خود به کار می‌گیرند.

نظریه یین یانگ می‌آموزد که نیروهای متضاد به هم پیوسته و مکمل هستند و به دنبال هماهنگی و تعادل هستند. در Tai chi این مفهوم در تعامل حرکات نرم و سخت، انتقال آهسته و سریع و حالت‌های باز و بسته مشهود است. هر حرکت در تای چی چوان حاوی عناصر یین و یانگ است که رویکردی یکپارچه و جامع به هنر رزمی و تزکیه خود را ترویج می‌کند.

تمرین Tai chi شامل یک جریان مداوم انرژی است که حرکات به آرامی از یکی به دیگری منتقل می‌شوند. این سیالیت، تغییر حالت یین و یانگ را تقلید می‌کند و تمرین‌کنندگان را تشویق می‌کند تا سازگار و پاسخگو به موقعیت‌های مختلف، هم در جنگ و هم در زندگی باشند.

انرژی چی یا نیروی حیات

“چی” یا “Qi” که اغلب به عنوان “نیروی حیات” یا “انرژی حیاتی” توصیف می‌شود، یک مفهوم اصلی در طب سنتی و فلسفه چینی از جمله تای چی چوان است. طبق اصول “چی” همه موجودات زنده دارای “چی” هستند و جریان متعادل و روان آن برای حفظ سلامت و شادابی ضروری است.

در تای چی چوان، تمرین‌کنندگان روی پرورش و گردش “چی” در بدن خود از طریق حرکات و تکنیک‌های تنفسی خاص تمرکز می‌کنند. تمرین آهسته و آگاهانه تای چی چوان به بهینه سازی جریان “چی” کمک می‌کند و به تقویت انرژی درونی بدن و ارتقای رفاه کلی کمک می‌کند.

تمرین‌کنندگان آگاهانه چی را در سراسر بدن خود هدایت کرده و به گردش در می‌آورند و باعث شادابی و هماهنگی درونی می‌شوند. این پرورش Qi، آگاهی و حساسیت انرژی تمرین‌کننده را افزایش می‌دهد و به آن‌ها اجازه می‌دهد از Qi به طور موثر در طول حرکات و دفاع شخصی استفاده کنند.

با هماهنگ کردن تنفس با حرکات، تمرین‌کنندگان تای چی چوان انرژی‌های درونی و بیرونی خود را هماهنگ می‌کنند و جریان Qi را روان‌تر می‌کنند. جنبه مراقبه‌ای این تمرین، ذهن آگاهی را تقویت می‌کند، و به تمرین‌کنندگان این امکان را می‌دهد تا بر قصد خود متمرکز شوند و حس بالایی از آگاهی Qi را پرورش دهند.

هماهنگی با طبیعت

Tai chi عمیقاً تحت تأثیر فلسفه دائوئیست است که بر زندگی در هماهنگی با ریتم‌های طبیعی جهان تأکید دارد. دائوئیسم می‌آموزد که دائو یا “راه” اصل اساسی حاکم بر همه خلقت است و افراد باید خود را با این نظم طبیعی هماهنگ کنند.

در تای چی چوان، تمرین‌کنندگان به دنبال تجسم اصل دائوئیستی هماهنگی با طبیعت از طریق حرکات خود هستند و الگوهای ملایم و روان مشاهده شده در پدیده‌های طبیعی مانند جریان آب در یک نهر یا تاب خوردن درختان در باد را منعکس می‌کنند. تمرین‌کنندگان با هماهنگ کردن اعمال خود با اصول طبیعت، احساس راحتی و ارتباط با دنیای اطراف خود را پرورش می‌دهند.

با تقلید از ریتم های طبیعت، حرکات تای چی چوان بی دردسرتر و برازنده تر می شوند. تمرین‌کنندگان یاد می‌گیرند که به طور طبیعی با نیروهای خارجی سازگار شوند و به آنها پاسخ دهند، درست همانطور که یک درخت با باد تکان می‌خورد. این هماهنگی با طبیعت فراتر از جنبه های فیزیکی است و در حالات روحی و عاطفی تمرین کننده نفوذ می کند و حس آرامش و آرامش درونی را تقویت می کند.

به طور خلاصه، مفاهیم فلسفی نظریه یین و یانگ، “چی” و اصل هماهنگی با طبیعت، اصول اصلی تای چی چوان را تشکیل می‌دهند. از طریق تمرین Tai chi افراد می‌توانند درک عمیق تری از تعادل، پرورش انرژی درونی و پیوند عمیق با همه چیز را تجربه کنند. با پذیرش این مبانی فلسفی، تمرین‌کنندگان می‌توانند تجربه تای چی چوان خود را از یک تمرین فیزیکی صرف به سفری دگرگون‌کننده در کشف خود و هماهنگی درونی ارتقا دهند.

سبک‌های تای چی

تای چی چوان در طول زمان تکامل یافته است و چندین سبک متمایز را به وجود آورده است که هر کدام ویژگی ها و رویکردهای منحصر به فرد خود را دارند. در حالی که همه سبک ها دارای اصول و مبانی فلسفی مشترک هستند، اما در حرکات، روش های آموزشی و تاکید متفاوت هستند. بیایید سبک های اصلی تای چی چوان را بررسی کنیم:

سبک چن – Chen Style

سبک چن Tai chi قدیمی ترین و اصلی ترین سبک است که توسط چن وانگتینگ در دهکده چن در قرن هفدهم توسعه یافت. سبک چن به خاطر حرکات متنوع و پویا، از جمله سکانس‌های آهسته و روان و تکنیک‌های سریع و انفجاری معروف است.

دارای حرکات چرخاننده ابریشم است و با حرکات مارپیچی و پیچشی مشخص می‌شود که قدرت درونی ایجاد می‌کند. ایستادن‌های پایین و حرکت پاهای منحصر به فرد مانند پا زدن و پریدن از ویژگی‌های متمایز این سبک است. سبک چن شامل هر دو فرم فریم کوچک و بزرگ است و فریم کوچکتر بر حرکات فشرده و پیچیده تمرکز دارد.

سبک چن جوهره رزمی Tai chi را حفظ کرده و اغلب برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از کاربردهای دفاع شخصی این هنر هستند توصیه می‌شود.

سبک یانگ – Yang Style

سبک یانگ توسط یانگ لوچان (۱۷۹۹-۱۸۷۲) بر اساس آموزش‌هایی که از سبک چن دیده بود، ایجاد شد. این سبک رایج ترین و محبوب ترین سبک تای چی چوان است.

سبک یانگ با حرکات آهسته، برازنده و پیوسته مشخص می‌شود که آن را برای افراد در هر سن و سطح تناسب اندام قابل دسترس می‌کند. حالت‌های باز و کشیده آن بر آرامش و نرمی و با تأکید کمتر بر قدرت انفجاری تأکید دارد. سبک یانگ تاکید بیشتری بر جنبه‌های سلامتی و مراقبه تای چی چوان دارد و آن را به گزینه‌ای محبوب برای تندرستی و کاهش استرس تبدیل می کند.

سبک یانگ یک نقطه شروع عالی برای مبتدیان به دلیل ماهیت ملایم و روان است.

سبک وو/هائو – Wu/Hao Style

این روش سبک نسبتا کمتر شناخته شده است که ریشه‌های آن به خانواده وو و شاخه‌ای از خانواده هائو می‌رسد. سبک Wu/Hao با حرکات کوچک و فشرده و حالت‌های ایستاده مشخص می‌شود که باعث ایجاد حس ثبات درونی می‌شود. این سبک تاکید زیادی بر جنبه‌های داخلی Tai chi با تاکید بر هم ترازی‌های دقیق و پرورش انرژی درونی دارد.

سبک Wu/Hao برای کسانی مناسب است که بیشتر به دنبال مراقبه و تمرکز بر درون هستند.

سبک‌های مختلف Tai chi به تمرین‌کنندگان منظره‌ای غنی و متنوع برای کشف اصول این هنر رزمی را ارائه می‌دهد. از سبک سنتی و رزمی چن تا سبک محبوب و ملایم یانگ، هر سبک یک رویکرد منحصر به فرد برای پرورش ذهن، بدن و روح ارائه می‌دهد.

فواید تای چی چوان

تای چی چوان به دلیل تأثیر مثبتش بر سلامت جسمانی مشهور است و طیف وسیعی از مزایای را برای تمرین‌کنندگان در تمام سنین و سطوح تناسب اندام ارائه می‌کند. در اینجا مزایای متعدد سلامت جسمانی گنجاندن Tai chi در روال معمول شما آورده شده است:

فواید جسمانی تای چی

• تعادل: حرکات آهسته و کنترل شده این رشته به تقویت حس عمقی و آگاهی از فضا پیرامون کمک می‌کند و در تمرین‌کنندگان تعادل بهتری ایجاد می‌کند و خطر افتادن را کاهش می‌دهند، به ویژه برای افراد مسن مفید است.

• انعطاف: تمرینات کششی ملایم و دامنه حرکتی در این رشته، انعطاف پذیری عضلات و مفاصل را بهبود می‌بخشد. تمرین منظم می‌تواند منجر به افزایش انعطاف پذیری و کاهش انقباض شود.

• قدرت: این تمرین علیرغم سرعت آهسته‌اش، یک تمرین با وزن بدن است که عضلات سراسر بدن را درگیر و تقویت می‌کند. تمرکز بر درگیری عضلات مرکزی و قدرت پایین تنه به بهبود قدرت کلی عضلانی کمک می‌کند.

• دامنه حرکتی: حرکات سیال تای چی چوان باعث افزایش گردش مایع سینوویال، روان شدن مفاصل و بهبود تحرک آنها می‌شود. تمرین Tai chi می‌تواند برای افراد مبتلا به آرتریت و سایر مشکلات مرتبط با مفصل مفید باشد.

• تسکین درد: ماهیت ملایم و کم شدت این تمرین آن را برای افراد مبتلا به دردهای مزمن مناسب می‌کند و باعث تسکین درد و بهبودی می‌شود.

• عملکرد تنفسی: تکنیک‌های تنفس عمیق و دیافراگمی مورد استفاده در تای چی چوان ظرفیت ریه و کارایی تنفسی را بهبود می‌بخشد.

• بهبود گردش خون: حرکات آهسته و کنترل شده تای چی چوان باعث گردش بهتر خون در سراسر بدن می شود و انتقال موثر سلول های ایمنی و مواد مغذی به بافت ها و اندام های مختلف را تضمین می کند.

فواید ذهنی تای چی

• کاهس استرس: حرکات آرام و ملایم تای چی چوان، همراه با تنفس متمرکز، باعث ایجاد حالت آرامش و کاهش استرس می‌شود. استرس مزمن می‌تواند سیستم ایمنی را تضعیف و بدن را مستعد ابتلا به بیماری‌ کند. تاکید این روش بر آرامش به کاهش سطح هورمون استرس کمک می‌کند و از عملکرد سیستم ایمنی بدن حمایت می‌کند.

• مدیریت اضطراب و افسردگی: طبیعت مراقبه و ذهن تای چی چوان می‌تواند علائم اضطراب و افسردگی را کاهش دهد. درگیر شدن در این تمرینات ممکن است منجر به افزایش حس خوب و دید مثبت تر به زندگی شود.

• یکپارچگی ذهن، جسم و روح: اجزای مراقبه‌ای تای چی چوان ادغام ذهن، جسم و روح را تسهیل می‌کند. از طریق هماهنگی ذهنی و جسم، تمرین‌کنندگان تمرکز ذهنی، اعمال فیزیکی و نیت معنوی خود را متحد می‌کند. این امر حس یکپارچگی را ایجاد می‌کند، جایی که تمرین کننده به مجرای “جریان چی” تبدیل می‌شود و با انرژی جهانی هماهنگ می‌شود.

• خودآگاهی: تای چی چوان فضای امنی را برای انعکاس درونی و خودآگاهی فراهم می‌کند. همانطور که تمرین‌کنندگان با هوشیاری حرکت می‌کنند، تشویق می‌شوند تا افکار، عواطف و احساسات فیزیکی خود را بدون قضاوت مشاهده کنند. این تمرین خودآگاهی باعث درک عمیق تری از خود شدهريال هوش هیجانی را ارتقا می‌دهد و به شناسایی الگوهای تنش، استرس و عدم تعادل در هر دو حوزه فیزیکی و ذهنی کمک می‌کند.

• ارتباط با طبیعت: مراقبه‌های تای چی چوان اغلب از طبیعت الهام می‌گیرند. تمرین‌کنندگان ممکن است تجسم ویژگی‌های عناصر طبیعی مختلف، مانند آب یا درختی که در باد می‌رقصد را تصور کنند. از طریق این ارتباط با طبیعت، تمرین‌ کنندگان این احساس را به دست می‌آورد که بخشی از چیزی بزرگ‌تر – خود جهان – هستند. این می‌تواند به یک تجربه معنوی عمیق منجر شود.

سوال‌های متداول درباره تای چی

تفاوت تای چی و یوگا

تای چی و یوگا هر دو شیوه‌های باستانی هستند که فواید سلامتی متعددی را ارائه می‌دهند و بهزیستی کلی را ارتقا می‌بخشند. با این حال ریشه‌، فلسفه و تمرکزهای متفاوتی دارند. در اینجا تفاوت‌های اصلی بین تای چی و یوگا وجود دارد:

Tai chi شامل یک سری حرکات آهسته و روان است که اغلب به آنها “فرم” می‌گویند. فرم‌ها با حرکات دایره‌ای و پیوسته مشخص می‌شود که به صورت آرام و کنترل شده انجام می‌شود. اما یوگا شامل حالات فیزیکی مختلف (آسانا) است که می‌تواند به صورت ایستا نگه داشته شود یا به صورت توالی انجام شود. برخی از سبک‌های یوگا بر حرکات آهسته و مراقبه تمرکز می‌کنند، در حالی که برخی دیگر شامل ژست‌های پویاتر و چالش برانگیزتر می‌شوند.

سرچشمه Tai chi هنرهای رزمی است، اما بسیاری از تمرین‌کنندگان مدرن به‌جای کاربردهای دفاع شخصی، بر فواید سلامتی آن تمرکز می‌کنند. با این حال، برخی از مدارس سنتی هنوز جنبه‌های رزمی را حفظ کرده‌اند. اما یوگا در درجه اول به سلامت ذهن و جسم تاکید دارد و به دنبال خودشناسی و روشنگری است.

تای چی چوان به چه معناست؟

“تای چی” به “نهایت برتر” ترجمه می‌شود و “چوان” به معنای “مشت” است. این کلمات وقتی ترکیب شوند، “تای چی چوان” می‌تواند به عنوان “ضربه برتر نهایی” ترجمه شود. این نام منعکس کننده اصول اصلی تمرین است، که به دنبال ایجاد هماهنگی بین نیروهای مخالف، هم در جنگ و هم در زندگی روزمره است.

این مفهومی از فلسفه چینی است که بیانگر اصول اساسی هستی است که تعامل و هماهنگی بین نیروهای متضاد مانند یین و یانگ را در بر می گیرد. نماد تای چی که به عنوان نماد یین یانگ نیز شناخته می شود، به صورت بصری این مفهوم را نشان می دهد و دوگانگی و تعادل را در همه چیز نشان می دهد.

تای چی برای قلب مفید است؟

تای چی شامل یک سری حرکات ظریف و ملایم است که می تواند ضربان قلب شما را بالا ببرد و در عین حال ذهن شما را آرام کند و به آن مدیتیشن در حرکت می‌گویند. یک مطالعه جدید نشان داد که در میان افراد مبتلا به مشکلات قلبی، تمرین تای چی باعث بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس، اضطراب و افسردگی می‌شود. این مشکلات می‌توانند خطر حملات قلبی و سکته مغزی را افزایش دهند.

همچنین تحقیقات نشان می‌دهد تای چی می‌تواند فشار خون را کاهش دهد. در یک مطالعه روی ۲۰۸ نفر با فشار خون تا حدودی بالا، آنهایی که به مدت ۳ ماه تای چی تمرین کردند به طور قابل توجهی فشار خون خود را در مقایسه با افرادی که این کار را انجام ندادند کاهش دادند.

شما بنویسید که تای چی برای چی خوبه؟
کمی پایین‌تر دیدگاهتان در این خصوص را برایم بنویسید: